Archeolodzy odkryli w Luksorze głowę posągu z granitu przedstawiającego nierozpoznanego władcę z okresu Nowego Państwa – informuje serwis internetowy Ahram Online.

Odkrycia dokonał zespół archeologów z Egiptu i Hiszpanii na stanowisku Deir el-Bahari, położonym na zachodnim brzegu Nilu w Luksorze naprzeciw Karnaku, znajdującego się po drugiej stronie rzeki.

Naukowcy prowadzący rutynowe prace wykopaliskowe w świątyni grobowej Totmesa III - faraona panującego w latach 1458-1425 p.n.e. – w Deir el-Bahari odkryli w dole w północnej części drugiego dziedzińca świątyni zakopaną w piasku głowę dużego królewskiego posągu, wykonaną z czarnego granitu.

Jak poinformował Mohamed Abdel-Maqsoud z Ministerstwa Starożytności Egiptu, znalezisko ma 29,6 centymetra wysokości, 24,3 centymetra szerokości, 26,9 centymetra głębokości i przedstawia nierozpoznanego władcę starożytnego Egiptu z okresu Nowego Państwa (1570-1070 r. p.n.e.).

Niewielka świątynia grobowa Totmesa III, znajdująca się obok świątyni królowej Hatszepsut w Deir el-Bahari, została odkryta w 1962 roku przez zespół polskich archeologów pod kierunkiem prof. Kazimierza Michałowskiego podczas prac przy konserwacji świątyni Hatszepsut, zwanej też Świątynią Milionów Lat.

Świątynia Totmesa III była pierwotnie poświęcona Amonowi-Re, w mitologii egipskiej stwórcy świata oraz władcy bogów i ludzi.

Pod koniec okresu panowania XX Dynastii (1186-1070 r. p.n.e.) budowla została poważnie uszkodzona i zasypana w wyniku osunięcia części ściany skalnej z klifu górującego nad świątyniami w Deir el-Bahari. (PAP)

Zachodnia część Przedgórza Sudeckiego urozmaicona jest niewysokimi wzgórzami z licznymi głębokimi wyrobiskami – kopalniami granitu, czyli kamieniołomami. Granit strzegomski to bardzo twarda skała o jasnoszarej barwie. Składa się z wyraźnie widocznych gołym okiem kryształów. Tworzą go trzy rodzaje minerałów: szary kwarc, jasny, niemal biały, plagioklaz z grupy skaleni oraz czarny biotyt (z grupy łyszczyków). Tak duże kryształy świadczą o tym, że granit powstał przez powolne zastyganie magmy na znacznej głębokości.Wiek granitu strzegomskiego ocenia się na 280–290 milionów lat. Powstał więc w permie – ostatnim okresie ery paleozoicznej. Intruzja (struktura skalna powstała przez wtargnięcie magmy, która następnie zastygła) tego granitu jest częściowo pokryta młodszymi skałami i zajmuje obszar prawie 400 km2. Rozciąga się od miasta Jawor do zachodnich stoków masywu Ślęży.Stygnąca masa skalna kurczy się – wskutek tego w granicie powstały niewidoczne gołym okiem pęknięcia. Pęknięcia te to tak zwany cios. Tworzy on systemy równoległych, bardzo cienkich szczelin, dzięki którym można skałę dzielić na wielkie bloki. Doświadczeni skalnicy (górnicy wydobywający granit) dostrzegają przebieg i kierunek ciosu. Wiedzą więc w jaki sposób wydobyć skałę, aby wykorzystać jej naturalny podział na bloki.Wielkie bloki granitowe (o masie od dziesięciu do kilkunastu ton) odspaja się w dwojaki sposób: wykonując odstrzały dużej ilości małych ładunków wybuchowych, zakładanych w otworach wierconych wzdłuż pęknięć ciosowych, albo poprzez wycinanie za pomocą specjalnych pił diamentowych. Następnie bloki transportuje się do zakładu, gdzie tnie się je na fragmenty o pożądanych rozmiarach. W kamieniołomach, gdzie wydobywany granit jest przeznaczany na kruszywo, odstrzeliwuje się duże fragmenty skalne, stosując znaczne ilości ładunków wybuchowych.Po zakończeniu eksploatacji, wyrobisko kamieniołomu zapełnia się wodą napływającą z otoczenia.Dzięki dużej twardości i odporności na działanie czynników atmosferycznych granit używany jest przede wszystkim w budownictwie. Wykonuje się z niego kostkę do budowy dróg i chodników, płyty na okładziny budynków, krawężniki, posadzki, parapety, pomniki i nagrobki. Elementy wykonane z granitu strzegomskiego można znaleźć praktycznie na całym świecie. Najwięcej jest ich oczywiście w Polsce, ale znajdują się także w Peru, Stanach Zjednoczonych, Rosji, Szwecji, Francji czy Wielkiej Brytanii. 

Tekst i fotografie:

Jerzy Speil

Dolnośląskie Obserwatorium Geofizyczne PAN w Książu 

Kostka granitowa posiada niezwykle wytrzymałą strukturę w porównaniu z innymi materiałami ( np. kostką betonową) , co ma ogromne znaczenie przy naszym klimacie. Średnia roczna ilość cykli zamarzania i odwilży wynosi około 20-25.

Kostka granitowa wykazuje się praktycznie całkowitą mrozoodpornością. Natomiast kostka betonowa posiada około 200 takich cykli,co wskazuje że za 8-10 lat kostka taka ulegnie zniszczeniu,dodatkowo podatna jest na wpływ środków chemicznych , kwasów, soli itd..

Nawet pomijając mrozoodporność i inne parametry fizykochemiczne, powinniśmy przemyśleć czy przed naszym wymarzonym domem będzie ogród z przyjemnym naturalnym kamieniem którego historia sięga milionów lat, czy kolorowa kostka betonowa, gliniane krasnale i betonowe wylewki?.  Kostka kamienna jest dziś dostępna w rozsądnych cenach, a biorąc pod uwagę wspomnianą trwałość i fakt, że bruk betonowy będzie trzeba za kilka - kilkanaście lat wymienić, inwestycja w kamień będzie w długiej perspektywie tańszym rozwiązaniem. Mając na uwadze powyższe, każdy kto ceni obcowanie z naturą powinien zainwestować w kamień naturalny w swoim ogrodzie.

 Naturalnie każdy inwestor planując wydatki chciałby trochę zaoszczędzić i kupić materiał najtaniej jak się da. Kupując kostkę granitową możemy trafić pozornie na doskonałe oferty w bardzo atrakcyjnej cenie.

Skąd biorą się takie oferty i czy warto zaoszczędzić? - Istnieją na rynku firmy które pracują na maszynach dawno wyeksploatowanych, do wyrobu kostki stosują niskiej jakości kamień i nie inwestując w nowy sprzęt mogą zaoferować niższą cenę. W przypadku kostki granitowej niskiej jakości brukarz może odrzucić nawet 30% materiału a ułożenie równej powierzchni nie będzie możliwe. - co w praktyce przełoży się na wyższy koszt całkowity inwestycji. Kostka granitowa będzie Państwu służyć przez wiele lat - czy warto oszczędzić teraz kilka złotych na metrze aby przez cały okres eksploatacji przypominać sobie o złej jakości?. Oczywiście można znaleźć oszczędności które mogą nie mieć wpływu na jakość wykonania inwestycji są to oszczędności np. na transporcie który w przypadku bruku może stanowić nawet 50% ogółu kosztów.